Poszkodowani mogą ubiegać się o zadośćuczynienie, poszkodowany może otrzymać pieniężne świadczenie.

Osoba poszkodowana w wyniku czynu niedozwolonego tj. takiego, który powoduje u niej szkodę, ma prawo do odpowiedniej rekompensaty. Jeśli dozna szkody osobowej, czyli uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, ma prawo do żądania zadośćuczynienia od sprawcy szkody. Zadośćuczynienie to jednorazowe świadczenie pieniężne. Ma ono na celu naprawienie krzywdy, a więc szkody niemajątkowej. Odpowiednia kwota pieniężna ma w pośredni sposób łagodzić cierpienia psychiczne i fizyczne osoby  poszkodowanej. Zadośćuczynienie ma charakter całościowy, a zatem obejmuje cierpienia zarówno doznane przez poszkodowanego, jak i te, które będą jego udziałem w przyszłości. Zadośćuczynienie powinno być dla poszkodowanego wartością odczuwalną, ale nie nadmierną. Przy ustaleniu wartości zadośćuczynienia uwzględnia się przede wszystkim czynniki indywidualne, takie jak rozmiar i charakter odniesionych obrażeń ciała, ich trwałe następstwa zdrowotne, sytuację życiową poszkodowanego po wypadku. Nie bez znaczenia są też wiek i płeć poszkodowanego oraz intensywność cierpień związanych z leczeniem. Zadośćuczynienie w pewnym stopniu uwzględnia też subiektywne odczucia poszkodowanego. Inne poczucie krzywdy będzie miała 16-letnia dziewczyna, u której po wypadku pozostaną na twarzy głębokie i rozległe blizny, a inne starszy mężczyzna, który dozna  takich samych obrażeń. Odmiennie trzeba też oceniać kogoś, kto po szkodzie traci zdolność do pracy zawodowej, ma poczucie pozostawania na marginesie życia, a inaczej osobę, która po leczeniu wraca do zwykłych obowiązków. Tylko daleko posunięty indywidualizm pozwala na spełnienie przez zadośćuczynienie funkcji kompensacyjnej, stąd jego wartość nie może być mierzona wysokością średniej krajowej czy świadczenia wypłaconego z tytułu wypadków przy pracy. Może natomiast zaistnieć taka sytuacja, gdy jednej osobie poszkodowanej będzie przysługiwało zadośćuczynienie z prawa cywilnego i jednorazowe świadczenie z tytułu wypadków przy pracy. Dzieje się tak wtedy, gdy do szkody rodzącej odpowiedzialność cywilną dojdzie w okolicznościach pozwalających zakwalifikować dane zdarzenie jako wypadek przy pracy. Choć zarówno w jednym, jak i drugim przypadku wypłacona jest jednorazowa kwota pieniężna, nie są to świadczenia tożsame. Każde wynika z innej podstawy prawnej. Jednorazowe  świadczenie z "ustawy wypadkowej" wypłacane jest w formie ryczałtowej, z kolei zadośćuczynienie poprzez swój całościowy i indywidualny wydźwięk jest roszczeniem o innej naturze prawnej i faktycznej. Stąd przy wypłacie jednego i drugiego nie ma podstaw do zaliczenia jednorazowego świadczenia na poczet zadośćuczynienia. Kwota zadośćuczynienia powinna być wtedy jedynie odpowiednio miarkowana. Zadośćuczynienie przysługuje też osobie, która została bezpodstawnie pozbawiona wolności oraz w przypadku, gdy kobietę skłoniono za pomocą podstępu, gwałtu lub nadużycia stosunku zależności do poddania się czynowi nierządnemu. Żądanie zadośćuczynienia kieruje się do sprawcy (może też być winien Skarb Państwa w przypadku bezzasadnego pozbawienia wolności). Szczególne uprawnienia do zadośćuczynienia przysługują pacjentowi, którego prawa zostały naruszone w sposób zawiniony. O zadośćuczynienie mogą też ubiegać się członkowie najbliższej rodziny zmarłego pacjenta w przypadku naruszenia prawa tego pacjenta do umierania w spokoju i godności. Roszczenie o to zadośćuczynienie kieruje się bezpośrednio do zakładu opieki zdrowotnej, na terenie którego doszło do naruszenia praw. Osoba poszkodowana może występować o zadośćuczynienie w ciągu 3 lat od dnia, w którym dowiedziała się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia. Jednakże w każdym przypadku roszczenia przedawniają się z upływem 10 lat od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę. 10-letni okres dochodzenia roszczeń dotyczy też szkód wynikających ze  zbrodni lub występku.

Zadośćuczynienie jest bezpośrednio związane z osobą poszkodowanego, nie podlega dziedziczeniu, chyba że zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo w sprawie o jego ustalenie zostało wytoczone za życia poszkodowanego.

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Komentarz

Podpis *

Email *

Witryna internetowa