Reklama w mediach czyli telewizji, prasie oraz internecie, jak definiuje reklamę polskie prawo oraz dyrektywy europejskie.

Różnie próbowano definiować pojęcie "reklamy", najczęściej uznaje się za nią wypowiedź lub innego rodzaju faktyczne działania określonych podmiotów, zmierzające do wzbudzenia zainteresowania konkretnymi towarami lub usługami, które w konsekwencji ma doprowadzić do wzrostu ich sprzedaży. Z analizy literatury przedmiotu wynika, że poza tym wąskim rozumieniem reklamy, które wiąże się przede wszystkim ze sferą działalności gospodarczej, możemy dostrzec również  jej szerokie ujęcie. W tym ostatnim znaczeniu przez "reklamę"  można by rozumieć również działania zmierzające do popularyzacji określonych spraw lub idei, informacji o przedsiębiorstwach, ludziach oraz ugrupowaniach. Reklama jest zjawiskiem niezwykle istotnym w działalności gospodarczej. W warunkach gospodarki rynkowej, charakteryzującej się nadprodukcją towarów masowych, konieczne jest pozyskiwanie klientów przez konkurujące ze sobą podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). To zadanie realizuje m.in. właśnie reklama, kreująca zarówno obraz towaru lub usługi, jak i potrzeby klientów. Badania rynku wskazują na ogromny wpływ reklamy towarów lub usług na zainteresowanie nimi potencjalnych odbiorców. Na gruncie polskiego ustawodawstwa pojęcie "reklamy" zostało  zdefiniowane w art. 4 pkt 6 ustawy o radiofonii i telewizji z dnia  29 grudnia 1992 r. Rozumie się przez nią "każdy przekaz nie pochodzący od nadawcy, zmierzający do promocji sprzedaży albo innych form korzystania z towarów lub usług, popierania określonych spraw lub idei albo osiągnięcia innego efektu pożądanego przez reklamodawcę, nadawany za opłatą lub inną formą wynagrodzenia". Przedstawiona wyżej definicja "reklamy" jest bardzo szeroka. Znajduje ona jednak prawne uzasadnienie w postanowieniach ratyfikowanej przez Polskę Europejskiej konwencji o telewizji ponadgranicznej sporządzonej w Strasburgu dnia  5 maja 1989 r. Z tej konwencji wynika bowiem, że "reklama oznacza wszelkie publiczne obwieszczenia mające na celu  popieranie sprzedaży, zakupu lub wynajmu produktu lub usługi, promocję idei czy spraw lub spowodowanie innego skutku pożądanego przez reklamującego, dla których to celów udzielono reklamującemu czasu transmisyjnego na zasadach odpłatności lub za inne podobne wynagrodzenie". Z uwagi na trwający w Polsce proces dostosowywania naszego prawa do standardów obowiązujących w ramach Unii Europejskiej wypada wskazać również na definicję "reklamy telewizyjnej" wynikającą z Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie koordynacji określonych przepisów prawnych i administracyjnych krajów członkowskich w zakresie wykonywania działalności telewizyjnej, w brzmieniu nadanym jej dnia 30 czerwca 1997 r. Zgodnie z art. 1 lit. c Dyrektywy reklamą telewizyjną jest "jakakolwiek emitowana w telewizji publicznej lub  komercyjnej wypowiedź, związana z wykonywaniem działalności handlowej, produkcyjnej, rzemieślniczej lub wolnego zawodu, dokonywana bądź odpłatnie, bądź w zamian za podobne świadczenia wzajemne, jak też reklama (promocja) własna, które mają na celu promowanie odpłatnego zbytu towarów lub świadczenia usług, włączając nieruchomości, prawa i zobowiązania". Przede wszystkim w trosce o interesy konsumentów oraz w celu przeciwdziałania zachowaniom społecznie szkodliwym polski ustawodawca wprowadził liczne zakazy oraz określił szczegółowe zasady dotyczące działalności reklamowej. Najdalej idące ograniczenia odnoszą się do emisji reklam w programach radiowych i telewizyjnych, co jest podyktowane bardzo szerokim zakresem oddziaływania tego typu przekazów. Ogólne ograniczenia dotyczące działalności reklamowej znajdujemy w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji. Zgodnie z art. 16 tej ustawy, za czyn nieuczciwej konkurencji zostały uznane: reklama sprzeczna z przepisami prawa, dobrymi obyczajami lub  uchybiająca godności człowieka, reklama wprowadzająca klienta w błąd i mogąca przez to wpłynąć na jego decyzję co do nabycia towaru lub usługi, reklama odwołująca się do uczuć klientów przez wywoływanie  lęku, wykorzystywanie przesądów lub łatwowierności dzieci, wypowiedź, która, zachęcając do nabywania towarów lub usług, sprawia wrażenie neutralnej informacji, reklama, która stanowi istotną ingerencję w sferę prywatności, w szczególności przez uciążliwe dla klientów nagabywanie w miejscach publicznych, przesyłanie na koszt klienta nie zamówionych towarów lub nadużywanie technicznych środków przekazu informacji.

Reklama w mediach to skuteczna forma dotarcia do potencjalnych klientów, tradycyjne media są jednak wypierane przez internet a ten coraz trudniej definiować pojęciami napisanymi pod media tradycyjne.

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Komentarz

Podpis *

Email *

Witryna internetowa