Kto i kiedy może uzyskać odszkodowanie? Czym jest zadośćuczynienie i jak definiuje szkodę np. majątkową lub zdrowotną?

Odszkodowanie to świadczenie przysługujące podmiotowi, który poniósł szkodę (poszkodowanemu). Szkoda jest uszczerbkiem w prawnie chronionych dobrach majątkowych (szkoda majątkowa) lub niemajątkowych (szkoda niemajątkowa, krzywda). Pojęcie "odszkodowania" zwykle wiązane jest z naprawieniem uszczerbku majątkowego, podczas gdy naprawienie krzywdy określa się zwykle terminem "zadośćuczynienie". Źródłem obowiązku naprawienia szkody może być: czyn niedozwolony tzw. odpowiedzialność deliktowa, niewykonanie albo nienależyte wykonanie zobowiązania przez dłużnika, umowa pomiędzy stronami np. umowa ubezpieczenia. W każdym przypadku dla odpowiedzialności odszkodowawczej konieczne jest łączne wystąpienie następujących przesłanek: powstanie szkody- rozumianej jako uszczerbek w majątku lub innych dobrach poszkodowanego. Odróżnić warto szkodę na mieniu dotyczącą bezpośrednio składników majątku poszkodowanego, od szkody na osobie - zwykle będącą konsekwencją naruszenia dóbr osobistych poszkodowanego. Szkoda może obejmować: stratę, jakiej doznało mienie poszkodowanego. Korzyści jakiej poszkodowany mógł się spodziewać gdyby szkody mu nie wyrządzone. Polskie prawo przyjmuje jako regułę zasadę pełnego odszkodowania obejmującego zarówno szkodę rzeczywistą, jak i utracone korzyści. Istnienie podstawy dochodzenia odszkodowania, tj. przepisu prawa nakładającego na sprawcę szkody obowiązek jej naprawienia. Istnienie związku przyczynowego pomiędzy zachowaniem sprawcy szkody a szkodą. Warto wspomnieć, że w polskim prawie cywilnym przyjmuje się konieczność wykazania istnienia adekwatnego związku przyczynowego, co oznacza, że sprawca odpowiada jedynie za normalne (zwykłe) następstwa  swojego zachowania, nie ponosi natomiast zazwyczaj odpowiedzialności za jego nadzwyczajne następstwa. Wysokość odszkodowania codo zasady powinna odpowiadać wielkości szkody poniesionej przez poszkodowanego. Niekiedy wszakże odszkodowanie nie odzwierciedla pełnej szkody. Zdarzyć się może tak w następujących przypadkach: Brak adekwatnego związku przyczynowego może spowodować, iż sprawca szkody nie będzie ponosił odpowiedzialności za nietypowe, niezwykłe następstwa swojego zachowania - np. sprawca wypadku samochodowego, w wyniku którego ofiara złamała nogę, nie może ponosić odpowiedzialności również za skutki błędu popełnionego przez lekarza opatrującego ofiarę wypadku, w wyniku którego konieczna okazała się amputacja. Chociaż zatem pierwotną przyczyną kalectwa był wypadek samochodowy, jego sprawca ponosić będzie odpowiedzialność jedynie za typowe skutki takiego wypadku np. szkodę na mieniu (ubranie ofiary wypadku), normalne koszty leczenia złamania, utrata zarobku w okresie zwykłej rekonwalescencji po złamaniu nogi. Niekiedy na ograniczenie wysokości odszkodowania wpływają przepisy prawa np. szereg przepisów wyłącza wprost lub przez użycie formuły tzw. "ujemnego interesu umownego" możliwość dochodzenia utraconych korzyści, a więc odszkodowanie obejmie jedynie rzeczywistą szkodę. Możliwość ograniczenia wysokości odszkodowania ma też sąd orzekający o obowiązku naprawienia szkody. Wynika to z określonych okoliczności faktycznych, np. wysokość szkody jest niemożliwa do precyzyjnego ustalenia albo z konieczności prawnej przyznania sądowi pewnej swobody orzekania.

W sytuacji np. zniszczenie samochodu sąd bierze pod uwagę stan samochodu. Istotne jest zatem w postępowaniu o odszkodowanie ustalenie, czy poszkodowany naprawił szkodę, czy nie, a jeśli tak, to jakie poniósł wydatki.

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Komentarz

Podpis *

Email *

Witryna internetowa