Ceny stosowane umowne stosowane w umowach sprzedaży lub usługi wyrażają wartość jaką musi zapłacić nabywca - kontrahent.

Zgodnie z ustawową definicją cena to wielkość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą nabywca obowiązany jest zapłacić sprzedawcy za towar lub usługę. W praktyce najczęściej spotkać możemy się z cenami umownymi uzgadnianymi przez strony w umowie. Ceny obowiązujące w transakcjach pomiędzy osobami fizycznymi, z których żadna nie jest przedsiębiorcą, nie podlegają szczególnej regulacji prawnej. Przedsiębiorcy pamiętać jednak powinni, iż ich swoboda kształtowania cen może podlegać ograniczeniom, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 5 lipca 2001 r.  o cenach (Dz.U. Nr 97, poz. 1050). W razie szczególnych zagrożeń dla właściwego funkcjonowania gospodarki państwa Rada  Ministrów może, w drodze rozporządzenia, określić wykaz towarów lub usług, na które ustalać się będzie ceny urzędowe i marże handlowe urzędowe. W wykazie tym Rada Ministrów uwzględni towary lub usługi mające podstawowe znaczenie dla  kosztów utrzymania konsumentów oraz ustali okres stosowania  cen urzędowych i marż handlowych urzędowych. Ceny i marże urzędowe na towary i usługi wymienione w wykazie określane będą w takim przypadku przez ministra do spraw finansów publicznych, mając na uwadze interesy zarówno producentów, jak i konsumentów. Ponadto ceny urzędowe hurtowe i detaliczne  ustala się na środki farmaceutyczne i materiały medyczne objęte, na podstawie przepisów o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, wykazem leków podstawowych i uzupełniających oraz wykazem leków i materiałów medycznych przepisywanych bezpłatnie, za opłatą ryczałtową lub częściowa odpłatnością w związku  z chorobami zakaźnymi lub psychicznymi, upośledzeniem umysłowym oraz niektórymi chorobami przewlekłymi, wrodzonymi lub nabytymi, a także na inne środki farmaceutyczne i materiały medyczne objęte wykazem sporządzonym i ogłoszonym w formie  rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw zdrowia. Ceny urzędowe są cenami maksymalnymi, co oznacza, że za określony towar lub usługę nie można domagać się ceny wyższej. Przy uzgadnianiu ceny umownej oraz przy stosowaniu ceny urzędowej przedsiębiorca ma obowiązek określić, w formie pisemnej, w sposób dostępny dla kupującego, szczegółową charakterystykę  jakościową towaru (usługi), a także wskazać kraj pochodzenia towaru, jeżeli został on wprowadzony na polski obszar celny. Producent ma nadto obowiązek obniżyć cenę w przypadkach, gdy  towar nie posiada wymaganych cech określonych w charakterystyce jakościowej bądź posiada wady polegające na zmniejszeniu ilości, masy lub objętości towaru albo uszkodzenia, chyba że  przy dołożeniu staranności wymaganej w stosunkach sprzedaży  danego rodzaju nie mógł wiedzieć o wadzie towaru. Taki sam obowiązek ciąży na sprzedawcy towaru. Cena powinna być obniżona w stopniu odpowiadającym zaistniałym wadom lub uszkodzeniom. Przedsiębiorca ma obowiązek uwidocznić przyczynę  obniżki ceny lub poinformować konsumenta o tej przyczynie  w sposób zwyczajowo przyjęty w miejscu oferowania towaru, również innym niż miejsce sprzedaży. Towar przeznaczony do sprzedaży detalicznej sprzedawca obowiązany jest oznaczyć ceną w sposób zapewniający prostą i niebudzącą wątpliwości informację o jej wysokości, a w odniesieniu  do cen urzędowych - także o rodzaju ceny (cena urzędowa) oraz o przyczynach wprowadzenia obniżek cen. Zobowiązanie nabywcy do zapłaty ceny jest koniecznym elementem wielu umów - w tym m.in. umowy sprzedaży. Cena zwykle wyrażana jest bezpośrednio w pieniądzu - pamiętać należy przy tym, że zgodnie z art. 358 § 1 istnieje obowiązek określania wysokości zobowiązań pieniężnych na obszarze Polski w polskiej walucie (zasada walutowości).

Wolno zastrzec w umowie wysokość świadczenia pieniężnego w oparciu o inny niż pieniądz miernik wartości.

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Komentarz

Podpis *

Email *

Witryna internetowa